نمایش فیلم #۵۷ | میشل پیلز

مدرسه‌ی تابستانی تصویر متحرک جامعه‌ی نیومدیا با همکاری و حمایت انجمن فرهنگی اتریش برگزار می‌کند:
نمایش دو فیلم «کیج» و «رز و یاسمن» ساخته میشل پیلز
دوشنبه ۲۱ خرداد و سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۷ | ساعت هفت

اکران اول | دوشنبه بیست و یکم خرداد | ساعت ۷
کیج | ۱۴۰ دقیقه | دوربین بتا اس پی، 4:3، رنگی

در آگوست ۱۹۹۲، ما همدیگر را در نمایشگاه بین‌المللی چهارهفته‌ای رقص، موسیقی و فیلم ملاقات کردیم. نتیجه‌ی آن ویدیوی «کیج» بود که تلاشی سینمایی است برای نمایش توامان کار اجرایی و آرامش‌ ذهنی که بر اساس نقطه نظرات و افکار جان کیج و چوانگ تسو ساخته شده است.

  • این فقط یک خاطره زیبا برای من بود، آن چیزی بود که من با پنجاه نفر دیگر ساخته بودم و بعد از آن نیز کار مشترکی که با آن دختر به انجام رساندیم. فضای بسیار خوبی بود، واقعا زمان متوقف شده بود، من این کار را برای آنها نکردم و حتی از آنها انرژی گرفتم تا با یکدیگر کار کنیم، مانند زمانی‌که با کسی ارتباط برقرار می‌کنید و نمی دانید که به کدام سو می‌رود، حرکتِ شما به سمتی هدایت می‌شود و این شکلِ کار به خوبی نتیجه می‌دهد. سپس من از ماجرا خارج شدم درحالی‌که بازی ادامه داشت. دیگر احساسم را نسبت به آن از دست داده بودم و از آن لحظه به بعد برایم چندان جالب نبود؛ همانطور که همسرم به من گفته بود.
  • همسرت؟
  • بله، او به من گفت در ابتدای کار خیلی مشخص و قرص بود، فضا و حال و هوای اطاق جوری بود که کار باید متوقف می‌شد و او این را می‌دید، خدای من، چه اتفاقی می‌افتاد اگر این وضع ادامه می‌یافت. او واقعا نگران بود  که احتمال دارد این ماجرا بیخ پیدا کند چون همین طور هم بود و بعد من سردرگم شدم و فراموشش کردم وقتی دوباره به آن برگشتم. و هنگامی که از آن خارج شدم دیگر آن را ادامه ندادم،‌ شاید دراین تجربه زیاده‌روی کرده بودم، یک جورهایی برایم حس ارضا شدن داشت و [فکر کردم] به جای اداره‌ی کردن کل ماجرا باید به خانه بروم.
  • احتمالا خیلی هم نباید راضی بوده باشی…
  • بله، اما چطور می‌توانی این کار را انجام بدهی؟ شما باید در روند کار رضایت زیادی داشته باشی و تعجبی هم ندارد که در اجرا رضایت وجود داشته باشد.


فرانس کالمان در گفتگو با رافائل جیاردانو
قسمتی از ویدئو


اکران دوم | سه‌شنبه ۲۲ خرداد | ساعت ۷
نمایش فیلم رز و یاسمن | ویدئو، ۱۰۶ دقیقه |
دوربین بتای دیجیتال، ۱۶:۹، رنگی، استریو

این فیلم شعری سینمایی است بر اساس سفرهای کارگردان در ایران در سال‌های ۸۵ و ۸۶، یک تجربه‌ی مراقبه‌گونه. میشل پیلز با مشاهده‌ی آرام و صبورانه‌ی مردم و مکان‌ها، مجموعه‌ای از صداها و تصاویری را از زیبایی‌های فریبنده جمع‌آوری می‌کند.
پیلز خود در باره‌ی فیلم می‌نویسد: «در دوران چین باستان، قبل از اینکه یک هنرمند شروع به نقاشی -مثلا یک درخت-  کند، روزها، ماه‌ها و یا سال‌ها روبروی آن می‌نشست. مهم نبود این مدت زمان چقدر طول بکشد، تا زمانی که او هم تبدیل به درخت شود. او خودش را با درختی که قصد داشت نقاشی کند، یکی می‌کرد. در واقع دیگر فاصله‌ای بین او و درخت نبود؛ فاصله‌ی بین مشاهده‌کننده و مشاهده‌شونده.فرد تجربه‌گری وجود نداشت که زیبایی، حرکت، سایه، عمق یک برگ و یا کیفیت رنگ را درک کند. او خود، درخت شده بود. و در همان وضعیت بود که می‌توانست درخت را نقاشی کند.»

ورود برای همه آزاد و رایگان است
مکان: پروژه‌های نیومدیا، خردمند شمالی، کوچه اعرابی سه، پلاک سه