خرداد و تیر ۱۳۹۷

جامعهٔ نیومدیا، مدرسهٔ تابستانی تصاویر متحرک را در ماه‌های خرداد و تیر سال ۹۷ با همکاری و حمایت بخش فرهنگی سفارت آلمان، انستیتو گوته و انجمن فرهنگی اتریش (OKF) با حضور فیلم‌سازان، هنرمندان و مدرسان ایرانی و خارجی برگزار می‌کند. این دوره شامل مجموعه‌ای از کارگاه‌ها، سمینارها، نمایش فیلم و گفتگوها خواهد بود و در آن طیف گسترده‌ای از شیوه‌های کار با رسانهٔ فیلم/ ویدیو حول محور تصاویر متحرک نظر گرفته‌شده است؛ از سینمای تجربی تا ویدیو آرت و از انیمیشن تا واقعیت افزوده و همچنین استراتژی‌های مختلف تولید تصویر متحرک از مصاحبه تا تکه‌فیلم‌هایِ یافته و از ویدئو مقاله تا سینمای بسیط. این مدرسه درصدد است تا در غیاب موقعیت‌های آکادمیک و حرفه‌ای، فضایی را برای تبادل دانش و تجربه با پرداختن به طیف وسیعی از  موضوعات از تاریخ هنر تصویر متحرک تا وجوه سیاسی-اجتماعی سینمای تجربی با اشاره به هنرمندان شاخص و آثار هنری به وجود آورد. رسیدن به درکی تجربی از شیوهٔ بیان و به اشتراک گذاردن توانایی‌های رسانه از طریق پروژه‌های گروهی، نشست‌ها و برنامه‌های نمایش فیلم از دیگر اهداف برگزاری این دورهٔ بین‌رشته‌ای تابستانه است. بخشی از این دورهٔ بین‌رشته‌ای همچنین به آموزش مسائل عملی/تکنیکی ساخت ویدیو٬ تدوین و صدا اختصاص‌یافته است.

جامعهٔ نیومدیا با همکاری بخش فرهنگی سفارت آلمان و انجمن فرهنگی اتریش برگزار می‌کند

مدرسان و هنرمندان مدعو در این مدرسه به شرح زیر خواهند بود:

جامعهٔ نیومدیا با همکاری بخش فرهنگی سفارت آلمان و انجمن فرهنگی اتریش برگزار می‌کند

میشل پیلز

پوریا جهانشاد

فاطمه حسینی شکیب

آناهیتا حکمت

سونیا شونبرگر

ندا ظرفساز

امیرعلی قاسمی

نبراس هویزاوی

میشل پیلز

دوربین شخصی – سینمای سوبژکتیو

سمینار سینمای تجربی

میشل پیلز متولد ۱۹۴۳ در جنوب اتریش، تصویربرداری با دوربین هشت میلی‌متری را از سال ۱۹۵۴ آغاز کرد. بعد از دو سال به وین نقل‌مکان کرد و تحت تأثیر جکسون پولاک، کارل پرنتل، روبرت فرانک، ژان لوک گدار، میکل‌آنجلو آنتونیونی روبرت برسون و دیگران قرار گرفت. بعدتر علاقهٔ وافری به مسائل فنی-تکنیکی به‌علاوهٔ جنبه‌های ذهنی ثبت تصویر متحرک و راه‌های متنوع بیان ناخودآگاه ذهن در فیلم پیدا کرد که تا دههٔ شصتم زندگی‌اش به آن ادامه داده است. او همچنین انواع دوربین‌ها، کار با نگاتیو فیلم و انواع فیلم‌برداری تکاندار و ابزورد را تجربه کرده است. او در دهه هفتاد عمرش مؤلف و مدیر بخش‌های مختلف او آر اف (Austrian Broadcasting CorporationT، ازجمله برنامه‌های فرهنگی، سرگرمی و مستندها شامل فیلم «فرانتس گریموس»). از سال ۱۹۸۳ پیلز اوقات خود را به ارائهٔ سخنرانی‌ها و برگزاری کارگاه‌ها غالباً در خارج از کشورش گذرانده است. در دو دههٔ اخیر پیلز بر تولید فیلم در طول سفرهای متعددش تمرکز کرده است.

در این کارگاه، پیلز به بررسی سینمای تجربی اتریش با تمرکز بر کوبلکا و کرن (زمینه‌های فرهنگی، سنت‌های سینمایی، شرایط اساسی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، روش بیان و توزیع – مثال‌ها، میانبرها) و همچنین آثار خودش خواهد پرداخت.

نمایش دو فیلم ساخته میشل پیلز «کیج» و «رز و یاسمن»

دوشنبه ۲۱ خرداد و سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۷ | ساعت ۷ عصر

کیج

 ۱۴۰ دقیقه ، دوربین بتا اس پی، ۴: ۳، رنگی

در آگوست ۱۹۹۲، ما همدیگر را در نمایشگاه بین‌المللی چهارهفته‌ای رقص، موسیقی و فیلم ملاقات کردیم. نتیجهٔ آن ویدیوی «کیج» بود که تلاشی سینمایی است برای نمایش توامان کار اجرایی و آرامش ذهنی که بر اساس نقطه نظرات و افکار جان کیج و چوانگ تسو ساخته‌شده است. 

این فقط یک خاطره زیبا برای من بود، آن چیزی بود که من با پنجاه نفر دیگر ساخته بودم و بعدازآن نیز کار مشترکی که با آن دختر به انجام رساندیم. فضای بسیار خوبی بود، واقعاً زمان متوقف‌شده بود، من این کار را برای آن‌ها نکردم و حتی از آن‌ها انرژی گرفتم تا با یکدیگر کارکنیم، مانند زمانی که باکسی ارتباط برقرار می‌کنید و نمی‌دانید که به کدام سو می‌رود، حرکتِ شما به سمتی هدایت می‌شود و این شکلِ کار به‌خوبی نتیجه می‌دهد. سپس من از ماجرا خارج شدم درحالی‌که بازی ادامه داشت. دیگر احساسم را نسبت به آن ازدست‌داده بودم و از آن لحظه به بعد برایم چندان جالب نبود؛ همان‌طور که همسرم به من گفته بود.

همسرت؟

بله، او به من گفت در ابتدای کار خیلی مشخص و قرص بود، فضا و حال و هوای اتاق جوری بود که کار باید متوقف می‌شد و او این را می‌دید، خدای من، چه اتفاقی می‌افتاد اگر این وضع ادامه می‌یافت. او واقعاً نگران بود که احتمال دارد این ماجرا بیخ پیدا کند چون همین‌طور هم بود و بعد من سردرگم شدم و فراموشش کردم وقتی دوباره به آن برگشتم. و هنگامی‌که از آن خارج شدم دیگر آن را ادامه ندادم،‌ شاید در این تجربه زیاده‌روی کرده بودم، یک‌جورهایی برایم حس ارضا شدن داشت و [فکر کردم] به‌جای ادارهٔ کردن کل ماجرا باید به خانه بروم. 

 احتمالاً خیلی هم نباید راضی بوده باشی…

بله، اما چطور می‌توانی این کار را انجام بدهی؟ شما باید درروند کار رضایت زیادی داشته باشی و تعجبی هم ندارد که در اجرا رضایت وجود داشته باشد.

فرانس کالمان در گفتگو با رافائل جیاردانو 

قسمتی از ویدئو

رز و یاسمن

ویدئو، ۱۰۶ دقیقه 

دوربین بتای دیجیتال، ۱۶: ۹، رنگی، استریو

این فیلم شعری سینمایی است بر اساس سفرهای کارگردان در ایران در سال‌های ۸۵ و ۸۶، یک تجربهٔ مراقبه‌گونه. میشل پیلز با مشاهدهٔ آرام و صبورانهٔ مردم و مکان‌ها، مجموعه‌ای از صداها و تصاویری را از زیبایی‌های فریبنده جمع‌آوری می‌کند.

پیلز خود دربارهٔ فیلم می‌نویسد: «در دوران چین باستان، قبل از اینکه یک هنرمند شروع به نقاشی -مثلاً یک درخت-  کند، روزها، ماه‌ها و یا سال‌ها روبروی آن می‌نشست. مهم نبود این مدت‌زمان چقدر طول بکشد، تا زمانی که او هم تبدیل به درخت شود. او خودش را با درختی که قصد داشت نقاشی کند، یکی می‌کرد. درواقع دیگر فاصله‌ای بین او و درخت نبود؛ فاصلهٔ بین مشاهده‌کننده و مشاهده‌شده. فرد تجربه‌گری وجود نداشت که زیبایی، حرکت، سایه، عمق یک برگ و یا کیفیت رنگ را درک کند. او خود، درخت شده بود. و در همان وضعیت بود که می‌توانست درخت را نقاشی کند.»

آناهیتا حکمت

کارگاه شهر مجازی

موقعیت محور/ واقعیت افزوده / واقعیت مجازی / شهر

آناهیتا حکمت رسانه‌های مختلفی ازجمله طراحی، اینستالیشن، ویدیو، صدا، چیدمان شهری، وب‌سایت و رسانه‌های موقعیت‌محور را به کار می‌برد. تحقیقات هنری اخیر او بر تأثیر تکنولوژی‌های جدید بر حافظهٔ جمعی و فردی و همچنین بر درک ما از مکان استوارشده است.

آناهیتا حکمت، عضو سابق مرکز تحقیقات و نوآوری EnsadLab در پاریس، عضو مؤسس جامعهٔ نیومدیای تهران، یکی از سازمان‌دهندگان برنامه Sessions در Beta-Local در پورتوریکو و مدرس دانشگاه برکلی است.

آثار او در مراکز هنری معتبر متعددی ازجمله موزهٔ هنرهای مدرن و معاصر استراسبورگ، سیته بین‌المللی هنر، ۱۰۴ در پاریس، موزه کازابلانکا، سان خوان، خانهٔ هنرمندان تهران و جشنواره‌هایی چون روتردام، ویدیو فورم، اسلو، آتن و پکن به نمایش درآمده‌اند.

در این کارگاه ما به جستجو و کشف یک منطقهٔ خاص تهران رفته و لایه‌های فرهنگی، سیاسی، جامعه‌شناختی، تاریخی، جغرافیایی آن و همچنین تجربهٔ حضور در مکان با پیاده‌روی در آن‌ها موردبحث قرار می‌دهیم. سپس با داده‌های جمع‌آوری‌شده نقشهٔ منطقه را باز-رسم می‌کنیم.

در این کارگاه شرکت‌کنندگان با ابزارهای برنامه‌نویسی ساده عناصر «واقعیت افزوده: AR» را توسعه می‌بخشند. همچنین آن‌ها با همین ابزار پروژه‌های  مکان‌محور:In-situ (که در آن عناصر مستند شده یا داستانی به موقعیت خاصی از شهر اضافه‌شده‌اند) را تجربه کرده و این عناصر را در یک ویدئوی روایی به کار می‌گیرند.

شرکت‌کنندگان در ضمن دانش تکنیکی خود از ویدیو و صدا را تعمیق می‌کنند. آن‌ها از قصه‌گویی برای اجرای روایت شخصی خودشان، از مکان بهره برده و داده‌های جمع‌آوری‌شده را در یک ویدیوی مستند، انتزاعی، صحنه‌پردازی و یا داستانی مورداستفاده قرارمی‌دهند. درواقع شرکت‌کنندگان نحوهٔ استفاده از خُرده اطلاعات را به‌عنوان یک نقطهٔ شروع، برای تولید یک پروسهٔ خلاقه آموزش خواهند دید.

سونیا شونبرگر

مصاحبه؛ داستان‌های اطراف ما

سونیا شونبرگر در طول تجربیات هنری‌اش مطالعات قوم‌شناسی را با طراحی تجربی رسانه ترکیب کرده است. در ده سال گذشته او در طول یک پروژهٔ بلندمدت، آرشیوی را از مصاحبه‌هایی با شاهدان جنگ جهانی دوم در آلمان، ایالات‌متحده آمریکا و فلسطین اشغالی در یک طرح خصوصی هدایت کرده و به کمک همین «گردآوری خاطرات» تأثیرات یک ملت اندوده‌زده را بر نسل‌های بعدی‌اش موردبررسی قرار داده است. شونبرگر از رسانه‌های مختلفی ازجمله عکاسی، تئاتر، فیلم، چیدمان و فرمت‌های شنیداری برای انتقال محتوای هنری‌اش استفاده می‌کند.

نشست عمومی نیومدیا | سونیا شونبرگر

داستان‌های اطراف ما

چهارشنبه ۶ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۸

سونیا شونبرگر در این سخنرانی به‌تفصیل دربارهٔ آثار هنری‌اش که با گواهی و آرشیو سروکار دارد، صحبت خواهد کرد. او بر مصاحبه به‌عنوان ابزاری برای جمع‌آوری دانش فردی تمرکز دارد و این سخنرانی نیز با گفتگو ادامه خواهد یافت.

جلسه به زبان انگلیسی و شرکت در آن برای همگان آزاد و رایگان است.

پوریا جهانشاد

مروری بر وجوه سیاسی-اجتماعی سینمای تجربی

طی سال‌های اخیر و در سایهٔ هم‌نشینی رو به گسترش هنر و علوم اجتماعی و اهمیتِ این علوم در بازخوانی انتقادی گرایش‌ها و سبک‌های مختلف هنری، تغییر نگرش عمده‌ای در خصوص دلالت‌های سیاسی-اجتماعی سینمای تجربی صورت گرفته است. این تغییر نگرش یا چرخش انتقادی، به شکل کلیْ باورهای رایج و تفاسیر صرفاً زیبایی‌شناختی از این سینما را تحت تأثیر قرار داده است. ازاین‌رو در این دورهٔ کوتاه آموزشی ضمن مروری هستی شناختی بر سینمای تجربی، به اهمیت کارکردهای سیاسی-اجتماعی این سینما پرداخته خواهد شد و از پیوند این سینما با برخی از مهم‌ترین جریان‌های فکری معاصر سخن گفته خواهد شد.

پوریا جهانشاد فارغ‌التحصیل مهندسی عمران از دانشگاه پلی‌تکنیک تهران و دانش‌آموختهٔ چندین موسسه و پژوهشکدهٔ مختلف درزمینهٔ سینما و جامعه‌شناسی است. حوزه تخصص و مطالعه او سازوکارهای بازنمایی در سینما و هنر معاصر و بررسی کارکردهای اجتماعی و ایدئولوژیک هنر است. او سال‌هاست درزمینهٔ مقولاتی مانند شهر، فرهنگ، هویت و جنسیت و ارتباط این مقولات با هنر مشغول پژوهش و آموزش است و مقالات متعددی در همین زمینه به رشتهٔ تحریر درآورده است. او همچنین به‌عنوان هنرمند و فیلم‌ساز، تعداد زیادی فیلم مستند و تجربی ساخته است و برای چندین تئاتر مولتی‌مدیا در داخل و خارج ایران اثر ویدیویی طراحی و اجرا کرده است. فیلم‌ها و ویدیوهای او تاکنون در بیش از ده فستیوال بین‌المللی نمایش داده‌شده‌اند و موفق به کسب جوایزی هم گردیده‌اند. پوریا جهانشاد طی چند سال اخیر با همکاری دکتر بهرنگ صدیقی (جامعه‌شناس)، به تئوریزه کردن ترم انتقادی مستند جامعه‌شناختی «رخداد تازه» مشغول است و در حال حاضر این گروه به‌عنوان تنها گروهی در ایران شناخته می‌شود که به شکل تخصصی درزمینهٔ پیوند جامعه‌شناسی مردم‌مدار* با فیلم‌سازی مستند فعالیت دارد و در حال حاضر بیش از ۶۰ نشست پژوهشی در این زمینه برگزار کرده است.

امیرعلی قاسمی/ نبراس هویزاوی

ویدئو در گذار

این دورهٔ تجربی توسط امیرعلی قاسمی، هنرمند، کیوریتور، مؤسس آرشیو ویدیویی پارگینک و مدیر فستیوال دسترسی محدود و نبراس هویزاوی، هنرمند ویدیو و عکاس فارغ‌التحصیل رسانه و عکاسی از دانشگاه کل‌آرتس در کالیفرنیا طراحی‌شده است. ویدیو در گذار، برای هنرمندان و علاقه‌مندانی مناسب است که از زمینه‌های کاری مختلفی می‌آیند و آشنایی نسبی با رسانهٔ ویدیو دارند و قصد دارند که فعالیت خود را بازتعریف کنند و یا کسانی که با رسانه ویدیو کمتر مواجه بوده‌اند و علاقه‌مندند آن‌ها به‌صورت تجربی شروع کنند.

در بخشی از این کارگاه نبراس هویزاوی مروری بر تاریخ هنر ویدئو خواهد داشت، مجموعه‌ای از آثار مطرح هنرمندان ویدیو و تجربیات ابتدایی این هنرمندان با رسانهٔ تازه و همین‌طور بازتاب آن‌ها در نگاه منتقدان موردبررسی قرار خواهد گرفت. تأثیر هنر ویدیو در تحلیل و نقد هنر معاصر حائز اهمیت ویژه‌ای است  که اغلب موردتوجه قرار نمی‌گیرد،  در هر بخش از این دوره سعی بر این خواهد بود که با خواندن دربارهٔ هنر ویدیو و مطالعهٔ تحلیل و نقد آن به تصویری روشن‌تر از این رسانه دست‌یابیم.

در این دوره امیرعلی قاسمی به‌موازات با طرح پروژه‌های انفرادی و گروهی شرکت‌کنندگان، تمرینات هفتگی و عملی به جنبه‌های بین‌رشته‌ای این رسانه خواهد پرداخت و در پاسخ و ارتباط با پروژه‌های مطرح‌شده  به نمایش نمونه آثار ویدیویی از هنرمندان ایرانی و بررسی موردی آن‌ها خواهیم پرداخت، در انتهای هر جلسه با دعوت از مهمانان مختلف از حوزه‌های متنوع کاری، در گفتگو با آن‌ها آثار و مسیر پیموده شده توسط هر هنرمند را موردمطالعه قرار داده تا به ادراکی عملی از این رسانه دست‌یابیم.

دوره  شامل ۶ جلسهٔ چهارساعته است، شامل ۳ ساعت درست‌گفتار و کارگاه در دو بخش و یک نشست یک‌ساعته در انتها با حضور مهمانان مدعو که همراه با نمایش فیلم و گفتگو خواهد بود.

ندا ظرف‌ساز

ویدیوی تجربی

این کارگاه بر پایهٔ پروژه‌هایی عملی برگزار می‌شود که هنرآموزان را هرچه بیشتر در جهت پرورش بیان ذهن بصری‌شان هدایت می‌کند. این دوره شراکت در تجربیات شخصی هنرمند و نمایش تأثیر هنر معاصر با تکیه‌بر باور فیلم یا تصویر متحرک به‌عنوان گونه‌ای از هنر است. دریافت هنر آوانگارد در فیلم و ویدئو مبحثی مهم در هنر است حتی زمانی که در هنر دادا و نئو دادا به نظر بی‌معنا و حماقت وار بیاید. گاهی توانایی اجرای هنر احمقانه بسیار پراهمیت است و ممکن است نتیجه چیزی متفاوت و جریان ساز باشد. این دوره زیر نظر جان دیگانس و دیوید گرین از دانشگاه بدفورد شایر انگلیس طراحی‌شده و توسط ندا ظرف ساز تدریس می‌شود. دوره شامل جلسات نمایش فیلم و نمونه‌هایی از هنر دادا، سورئال، مستند و در ادامه گسترش این رسانه در دورهٔ معاصر و سمینار آنلاین با هنرمندان بین‌المللی مرتبط با این رشته از سوئد، انگلیس و آمریکا و گفتمان در مورد پروژه‌های اجراشده توسط هنرجویان است.

جان دیگانس، فیلم‌ساز و استاد دانشگاه در تولید فیلم دانشگاه بِردفوردشایر انگلیس، دیوید گرین، فیلم ساز و استاد دانشگاه رشته فیلم مستند و تولید رسانه‌ای دانشگاه بِردفوردشایر انگلیس و مدیر فستیوال بین‌المللی فیلم کوتاه برلین بریتیش می‌باشند.

ندا ظرف ساز فارغ‌التحصیل رسانه‌های نو از دانشکده هنرهای زیبای والاند دانشگاه گوتنبرگ، در کشور سوئد است و در سال ۱۳۹۵ جایزه اقامتی یارات در باکو و در ۱۳۹۱ موفق به دریافت جایزه اقامتی هنری مجیک آو پرشیا و گس‌ورکز در لندن و جایزه آدلربرتسکا هاسپیتس اتیفتلسن ۲۰۱۱ در گوتنبرگ سوئد شد. نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی او در موسسه هنرهای معاصر یارات در باکو، گالری اعتماد تهران، گالری طراحان آزاد، پروژهٔ متحدان در دبی، خانه فرهنگ باکا، گوتنبرگ، سوئد و در بیش از ۳۰ نمایشگاه گروهی ملی و بین‌المللی متعدد در کشورهای آمریکا، آلمان، سوئد، ایتالیا، نروژ،‌ پرتغال، امارات برگزارشده است. ظرف ساز هنرمندی ست در ژانر هنرهای بین‌رشته‌ای که آثارش درمدیوم چیدمان، ویدیو آرت و فتوآرت تعریف می‌شود. ویدیوهایش از تضادهای محیط الهام گرفته‌شده و آثار او اغلب تجسم شیوه‌های آیینی از زیبایی محض است که با بازی‌ای زیرکانه فرم را به آشفتگی طبیعت به ارمغان می‌آورد. به‌عنوان یک ویدیو پرفورمنس آرتیست، زیبایی‌شناسی بصری چشم‌انداز و ادغام آن در یک مفهوم از مشخصه‌های عملی مستندات هنری اوست. چرخهٔ بی‌پایان زندگی، چرخه‌ای که پایانش به آغاز متصل است، ساختار کلی این آثار را شکل می‌بخشد.

فاطمه حسینی شکیب

انیمیشن مستقل تجربی در دهه ۸۰ میلادی بریتانیا: چپ‌گرایی، مقاومت و رویکردهای آلترناتیو به انیمیشن

دهه ۸۰ میلادی در تاریخ بریتانیا، لحظه‌ای تاریخی و تاریخ‌ساز محسوب می‌شود. تحولات عمیق صحنه سیاسی با ظهور تاچریسم  و اقتصاد نئولیبرالیستی نه‌تنها انگلستان در عرصه مقاومت، فعالیت سیاسی، اعتصاب‌ها و جدال‌های طبقه کارگری رخنه کرد،  بلکه با زنده کردن و بازخوانی ایدئال‌های چپ‌گرایانه در حیطه سینمای رئالیسم اجتماعی با جریان‌هایی چون موج نوی بریتانیا و «سینمای آزاد» و فیلم انیمیشن آلترناتیو، دوره‌ای پر اتفاق، پرهیجان و شورانگیز در فضای نقد اجتماعی و فرهنگی بود.

در تاریخ انیمیشن انگلستان، این دوران به‌زعم ون نوریس (۲۰۱۶) مصادف با «موج دوم انیمیشن» است که در آن انیمیشن فراتر از رسانه کودکان و سرگرمی، به‌عنوان ساحت تجربیات معاصر در بیان هنری و دغدغه‌های بزرگسالانه و موضوعات جدی مطرح می‌شود. انیمیشن مستقل، روشنفکرانه و مؤلف که مهر واضحی از مدرنیسم آوانگارد اروپایی دهه‌های قبل بر پیشانی دارد، با موجی از فیلم‌سازان و آثار تجربی متفاوت با دغدغه‌های سیاسی، اجتماعی، فمینیستی که از سوی نهادهای دست چپی و آلترناتیو مانند Art Councils و Channel Four حمایت می‌شود، به نمایندگی از صداهای حاشیه و  تنوع فرهنگی جامعه آن روز بریتانیا و جدال با وضع موجود می‌پردازد. برخی این رویکرد جدید را در انیمیشن حاصل و بلکه ادامه سینمای مستقل بریتانیا در دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی و تأثیر فعالیت‌های انجمن فیلم‌سازان مستقل می‌دانند. این دهه همچنان دوران آغاز آموزش  آکادمیک انیمیشن و مطرح‌شدن انیمیشن در مباحث علمی به‌عنوان نوعی بیان شخصی و آلترناتیو و موضوعی جدی برای ملاحظه و مطالعه، با ظهور برنامه‌های اکران انیمیشن تجربی و ظهور نخستین فستیوال‌های جدی انیمیشن است. این فضا به پیدایش سبک‌های متنوعی از انیمیشن انگلیسی با لحن و لهجه بومی و با دغدغه‌های داخلی و در بسیاری موارد در تضاد و تقابل با انیمیشن تجاری آمریکایی و منجر شد.  استودیوهای معروفی چون استودیو آردمن که بعدها در عرصه انیمیشن تجاری نماد انیمیشن ملی انگلستان شدند، برخی از جالب‌ترین آثار تجربی خود را در همین فضا ساختند.

برنامه «انیمیشن مستقل تجربی در دهه ۸۰ میلادی بریتانیا: چپ‌گرایی، مقاومت و رویکردهای آلترناتیو به انیمیشن» در دو جلسه سه‌ساعته قرار است با واکاوی ریشه‌ها و مطالعه فضای سیاسی اجتماعی، فرهنگی و هنری این دهه از تاریخ بریتانیا و  با نمایش و تحلیل برخی از مهم‌ترین آثار این دوره به معرفی هنرمندان، رویکردها و آثار برجسته این دوران سرنوشت‌ساز در انیمیشن انگلستان بپردازد. 

درباره  دکتر فاطمه حسینی شکیب

فاطمه حسینی شکیب در حال حاضر نه سال است که استادیار گروه انیمیشن دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر تهران است، جایی که در آن به تدریس دروس تئوری و زیبایی‌شناسی انیمیشن و رسانه در گروه انیمیشن و سینما، راهنمایی پایان‌نامه‌های ارشد و دکتری و پژوهش و انتشار مقالات علمی به زبان فارسی و انگلیسی می‌پردازد. وی عضو هیئت داوری مقالات علمی در ژورنال علمی پژوهشی an interdisciplinary journal animation:  «انیمیشن: یک ژورنال میان‌رشته‌ای» از انتشارات انگلستان  Sage به سردبیری خانم سوزان بوکان Suzanne Buchan  هست و همچنین عضو شورای سردبیری و مشاور علمی نشریه تخصصی «فصلنامه سینما-انیمیشن» چاپ مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است. در مهرماه ۱۳۹۶ وی با همکاری جمعی از هنرمندان و پژوهشگران حیطه انیمیشن تجربی و مستقل و با حمایت جامعه نیومدیا، برگزاری رویدادهای «انیمیشن تجربه» را آغاز کرده که دغدغه اصلی آن ترویج انیمیشن مستقل و تجربی با برگزاری نشست‌ها، کارگاه‌ها، سخنرانی‌ها، پژوهش  و معرفی آثار هنرمندان تجربی و نمایش فیلم و بحث و تحلیل در حیطه انیمیشن تجربی هست.

حسینی شکیب دکترای تخصصی خود را در رشته مطالعات انیمیشن Animation Studies در سال ۱۳۸۸ از دانشگاه هنرهای خلاقه انگلستان University for the Creative Arts at Farnham, UK دریافت کرد که با بورسیه دکتری انیمیشن از وزارت علوم، فناوری و تحقیقات ایران به انجام رسید. وی داری مدرک کارشناسی ارشد انیمیشن از دانشگاه هنر (۱۳۷۸)، مدرک کارشناسی ارتباط تصویری (گرافیک) از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.

وی در سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ استاد رسمی پاره‌وقت تئوری انیمیشن در دانشگاه هنرهای خلاقه انگلستان (محل تحصیل دکترا) بوده و سابق بر آن به شکل استاد مدعو در دانشگاه فوق و دانشگاه است مینستر به تدریس تئوری انیمیشن و همچنین دوره‌های «روش‌های تحقیق پیشرفته» برای دانشجویان دکترا پرداخته است. علایق پژوهشی وی درزمینهٔ رئالیسم و بازنمایی در انیمیشن و رسانه، انیمیشن تجربی، مستند انیمیشنی، انیمیشن ایران و اشکال و گفتمان‌های در حال ظهور آن و البته مسئله مدرنیته و رسانه در کشورهای اسلامی/غیر غربی است که درباره آن‌ها به ارائه مقالاتی در کنفرانسهای بین‌المللی و انتشار مقالات پرداخته است.