سه شب متوالی از پرفورمانس، اجرا و رویداد سمعی/بصری
تاریخ: ۱۸ تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۰
سه شب متوالی از پرفورمانس، اجرا و رویداد سمعی/بصری آنلاینتاریخ: ۱۸ تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۰
۸:۳۰ تا ۱۰:۳۰ ساعت رسمی ایران
«متوالی» از هم‌نشینی موقعیت‌های اجرایی متنوعی پدید آمده است: از خطابه (لکچر) تا اجراهای تعاملی و چندرسانه‌ای. اجراهایی که یا در حال ساخته‌شدن و بازنگری هستند و/ یا در مرحله‌ی آزمودنِ ایده اجرایی‌شان در مواجهه با مخاطبی که این بار مجازی‌ست.
اکنون‌که بیشتر تعاملات و امور فوری زندگی ما به‌صورت «آنلاین» در حال رخ دادن است، بررسی حضور/ غیاب‌های توأمان اجتناب‌ناپذیر است. ازآنجاکه فشار عاطفی و اقتصادی ممکن است ما را مجبور کند تا به نحوی غیرمسئولانه نسبت به جوامع در حال فروپاشی و همبستگی مصنوعی / منفعلانه‌مان عمل کنیم یا واکنش نشان دهیم.
متوالی ۲، دومین سری از شب‌های اجرا است که توسط جامعه نیومدیا- تهران تدوین‌شده است (نسخه اول آن در بهمن-اسفند ۹۸ در آخرین روزهای خود به دلیل تأیید رسمی آغاز همه‌گیری کوید-۱۹ قطع شد). رویداد سه‌روزه پیش رو، شامل ۹ اجرا توسط هنرمندان ایرانی است که در مناطق مختلف جهان (تهران، برلین، نیویورک و بارسلونا) زندگی می‌کنند.
هنرمندان شرکت‌کننده: آرش فایض، کسرا پاشایی، راحله بهرامی و مهراوه مختاریان، ماهور میرشکاک، امیرعلی قاسمی، مارتین شمعون پور، فروغ فمی، بهار صمدی، غزال رادپی
تاریخچه
برنامه آنلاین / آفلاین که توسط جامعه نیومدیا طراحی و پشتیبانی شد.
سازمان دهندگان: شهاب انوشا و امیرعلی قاسمی
شب‌های متوالی اول به مدت ۹ شب بین از ۲۵ بهمن تا ۶ اسفند ۹۸ در گالری والی با گفتگو، به اشتراک‌گذاری فرآیندهای تحقیق / مستندات و نمایش فیلم برگزار شد. روزهای آخر آن، با اعلام رسمی تعداد بالای مبتلایان به کوید-۱۹ در ایران قطع شد، یکی از رویدادها به تعویق افتاد، دو پروژه در حال اجرا متوقف شد و درنهایت آخرین اجرا از طریق ۳ دوربین زنده به شکل آنلاین نمایش داده شد.
روز اول
چهارشنبه، ۱۸ فروردین، ۱۴۰۰
۶ تا ۸ بعد از ظهر (به وقت اروپای مرکزی)
۸:۳۰ تا ۱۰:۳۰ ساعت رسمی ایران
آرش فایض
سه، به جای دو (یا یک)
مدت زمان: ۲۵ دقیقه (تقریبی)
کسرا پاشایی
اجرای شنیداری
مدت زمان: نامعلوم
راحله بهرامی و مهراوه مختاریان
PEBDAC [Problem Exists Between Desk and Chair]
مدت زمان: ۲۰ دقیقه
روز دوم
پنجشنبه ۱۹ فروردین، ۱۴۰۰
۶ تا ۸ بعد از ظهر (به وقت اروپای مرکزی)
۸:۳۰ تا ۱۰:۳۰ ساعت رسمی ایران
ماهور میرشکاک
معمای آرشیویست صدا
مدت زمان: ۴۵ دقیقه
امیرعلی قاسمی
تهران میکس دوباره، یک داستان «واقعی»
مدت زمان: ۳۵ دقیقه
مارتین شمعون پور
پندِ موزیک
مدت زمان: ۲۵ دقیقه
روز سوم
جمعه، ۲۰ فروردین، ۱۴۰۰
۶ تا ۸ بعد از ظهر (به وقت اروپای مرکزی)
۸:۳۰ تا ۱۰:۳۰ ساعت رسمی ایران
فروغ فمی
Modern Talking: I’m muted!
مدت زمان: حداکثر ۳۰ دقیقه
بهار صمدی
در سوگواری همه‌ی آنچه از دست داده‌ام و همه‌ی آنچه هرگز نخواهم داشت.
مدت زمان: ۳۰ دقیقه
غزال رادپی
بدون‌عنوان ۹
مدت زمان: ۱۲ دقیقه
آرش فایض | سه، به‌جای دو (یا یک)| ۲۵ دقیقه (تقریبی)
سه، به‌جای دو (یا یک) یک برنامه زنده (Live) دوبخشی است که قصد دارد شرایط قرارگیری بین دو مکان، فرهنگ یا هویت را واکاوی کند. این پروژه حرف ربط «و» را همچون رابط دو مفهوم بررسی می‌کند – به‌عنوان‌مثال الف و ب، به این پیوند همچون یک موجود سوم در ورای خود نگاه می‌کند. با ادغام حکایات شخصی و ارجاعاتی به تاریخ هنر و سینما،به این توجه خواهیم داشت که چه در فضای میانی جیزها نهفته است که با نگاه مستقیم به این یا آن چیز قادر به دیدنش نخواهیم بود. قسمت اول این پروژه یک لکچر-پرفورمنس است و به دنبال آن مقاله‌ای در حوزه هنرهای دیداری که مبتنی بر یکی از سروده‌های خود هنرمند است، خوانده میشود. این اثر به‌طور مشترک با همکاری La Virreina de la Image و پروژه BAR (بارسلونا) تولید شده است.
راحله بهرامی و مهراوه مختاریان | PEBDAC {Problem Exists Between Desk and Chair}
- اصطلاحی ست در حوزه برنامه‌نویسی که به وجود خطایی در عملکرد کاربر با سیستم اشاره می‌کند. درواقع می‌گوید که اختلال ایجاد شده نه از سمت سیستم، بلکه به‌وسیله اشتباه کاربر رخ‌داده است.
- قصد/ نیت را می‌توان محرک تغییر از وضعیت تصمیم‌گیری تا انجام کار تعریف کرد. اما در بازه مابین این دو امکان متغیرهایی وجود دارند که روند تحقق نیت را مختل می‌کنند، مثلاً میل به «انجام خواهم داد» به‌جای «انجام می‌دهم»، انحراف از مسیر به علت گستردگی امکان‌ها و یا وجود حواس‌پرتی‌ها.
- اجرای E.B.D.A.C سعی دارد با بررسی نسبت میان کاربر و سیستم، نگاهی به تأثیرگذاری خطاهایی ازاین‌دست در جهان پست دیجیتال بیندازد.
ماهور میرشکاک | معمای آرشیویست صدا | ۴۵ دقیقه
ماهور میرشکاک حدود یک ساعت، دسکتاپ کامپیوترش را با مخاطبان به اشتراک می‌گذارد. در این مدت، نوعی آزمون سعی و خطا را باهدف دسته‌بندی و سامان دادن به فایلهای صوتی که در یک سال گذشته ضبط کرده ، پیش میبرد.
تصویر مقابل مخاطب، یا صفحه مانیتور هنرمند را نشام میدهد یا خود اور در حال کار در پس‌زمینه هم صداهایی شنیده می‌شوند در محیط نرم‌افزار نوئندو، سان فورژ، یا ویندوز مدیاپلیر در حال پخش خواهند بود و هنرمند در تلاش است برای هرکدام اسمی بگذارد و نوعی نظم بر آنها حاکم کند. به گفته خود هنرمند، تا پیش از پایان اجرا، خودش هم از نتیجه کار خبر ندارد و بیشتر قصد دارد تا یک آزمون اجرایی را با مخاطبان شریک شود.
امیرعلی قاسمی | تهران میکس دوباره، یک داستان «واقعی» | ۳۵ دقیقه
در این لکچر- پرفورمنس آنلاین، امیرعلی قاسمی سعی در قطعه‌قطعه کردن پروژه «تهران؛ میکس دوباره» خواهد داشت، او خود اعتقاد دارد این پروژه، هم موفق‌ترین مجموعه‌اش در مقام عکاس بوده و هم به قسمی میشود یک شکست بزرگ دانستش.
این پروژه چندرسانه‌ای، پاسخ امیرعلی قاسمی بود به تصاویری که رسانه های جمعی در سالهای ابتدایی دهه هشتاد، از شهر زادگاهش، تهران مخابره میکردند؛ بازنمایی‌هایی تحریف‌شده، سیاه و سفید و به‌افراط کشیده شده که در پی نشان داد پوشش اجباری و سرکوب جاری بودند. امیرعلی قاسمی در این زمان بود که شروع به ثبت عکس‌هایی از جوانان تهرانی کرد که در عوض استفاده از فرصت برای بسط آزادی‌های اجتماعی‌شان، مشغول لذت بردن از سالهای آخر روی کار بودن دولت اصلاحات بودند.
افزون بر این، تهران؛ میکس دوباره، تلاشی بود برای آزمودن دست‌کاری در عکس‌هایی در ژانر عکاسی مستند؛ غرض از این دستکاری‌ها، ایجاد امکان قصه‌گویی وعدم سوءاستفاده از حریم شخصی افراد داخل عکس بود؛ آن‌هم در زمانی که حریم خصوصی افراد با انتشار سهل‌انگارانه عکس‌های هنری در کنار گزارش‌های خبری و مقالات سیاسی پایمال می‌شد.
بخش چندرسانه‌ای پروژه و قصه‌های چند لایه ببه منظور بازتولید لحظاتی بودند که در بازنمایی رسانه‌ای تهران نادیده گرفته می‌شد، و درعین‌حال عاملی برای حفظ فضای صمیمی، بازیگوشانه و هم سطح در کار.
توجه به بافتار و تاریخ عکس‌ها از محورهای اصلی این اجرا خواهد بود. به نظر او، این عکس‌ها، امروز ایران را بازنمایی نمی‌کنند. شانزده سال از زمان تولید این مجموعه گذشته است و عکس‌ها تنها می‌توانند سرنخ‌هایی درباره جوانان طبقه متوسط ساکن تهران در زمان پیش از ظهور شبکه‌های اجتماعی باشند. او از مخاطب دعوت خواهد کرد تا بر چگونگی دگرگونی عکس‌ها و موضوعشان تأمل کنند و ارزیابی‌ای داشته باشند از اینکه چطور با گذر زمان، فاصله بین واقعیت بیرون و جهان داخل این عکس‌ها بیشتر و بیشتر میشود.
مارتین شمعون پور | پندِ موزیک | ۲۵ دقیقه
مارتین شمعون‌پور بازیگر سینما و تلویزیون ایران است. وی سال ۱۳۶۳ چشم به جهان گشود. از مهم‌ترین آثار مارتین شمعون‌پور می‌توان به بازیگری در فیلم مردن به‌وقت شهریور، فیلم ملبورن و فیلم قاعده تصادف اشاره کرد.
مارتین شمعون‌پور نخستین بار در سینما حضور یافته و سال ۱۳۹۱ در ۲۸ سالگی در فیلم قاعده تصادف به کارگردانی بهنام بهزادی بازی کرده است.
مارتین شمعون‌پور در سال ۱۳۹۲ دوره‌ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در آثار مهمی بازی کرده است. او در این سال با بازی در دو فیلم مهم سینما خود را به مردم معرفی کرد. آثار مهم مارتین شمعون‌پور در این سال، بازیگری در فیلم مردن به‌وقت شهریور به کارگردانی هاتف علیمردانی و فیلم ملبورن به کارگردانی نیما جاویدی محسوب میشود.
مارتین فارغ‌التحصیل رشته گرافیک است و عمده فعالیت‌های موسیقایی‌اش را در حوزه آدیو آرت، موسیقی تئاتر، پویانمایی و پروژه‌های تجربی دنبال می‌کند. موسیقی را به‌صورت خودآموخته با سالهای بادی چوبی و کوبه‌ای آغاز کرد و همچنین به صداسازی از ادوات نامتعارفی چون ابزار صنعتی و وسایل آشپزخانه علاقه وافری دارد که در اجراهای زنده‌اش نیز حضوری پررنگ دارند. مارتین تجربه اجرای موسیقی سیرک در آلمان و همچنین همکاری با گروه مشهور «تایگر لیلیز» را نیز به‌عنوان تصویرساز در کارنامه دارد
