یکشنبه، ۲۸ بهمن‌ماه
۶ بعدازظهر
پروژه‌های نیومدیا در تاریخ ۲۶-۲۷ – ۲۸ بهمن ۱۳۹۷، میزبان بخشی از آثار ویدیوییِ غزال رادپی خواهد بود، «بایگانی ۱۳۷۲-۱۳۷۸ | ایران» به نمایش چند ویدیوی کمتر به نمایش درآمده، اختصاص دارد که می‌تواند نمونه‌هایی متقدم را در بررسی سیر هنر ویدیو در ایران، پیش بکشد: لحظاتی از همکاری رادپی با کاوه گلستان، نیز اجرایی در گالری ۱۳ ونک، به همراه چیدمان‌هایی در باغی خارج از شهر. نمایش بایگانی، روز یکشنبه با برگزاری نشستی به همراه هنرمند و مهمانانش امید قجریان و پوریا جهانشاد به پایان خواهد رسید
پرفورمنسها و نمایشگاه‌های منتخب از ۷۲ تا ۷۸ که در ایران اتفاق افتادند
در تابستان سال ۱۳۷۱ با کارهای فتوگرام بزرگ روی پارچهٔ عکاسی (تاشده در چمدانم) به ایران آمدم، می‌خواستم یک نمایشگاه راه بیندازم. رفتم سراغ خانم سیحون چون دلم نمی‌خواست که توی گالری مادرم کار بگزارم. خانم سیحون یک نگاهی کرد و گفت باید کارها کوچک شوند و برای تک‌تکشان اجازه رسمی گرفته شود
من از نگارخانهٔ ایشان بیرون آمده و به خودم گفتم هیچ‌گاه هیچ‌کس حق ندارد از من بخواد کارم را تغییر بدم و هیچ‌گاه هیچ‌کس حق ندارد برای من تعیین کند که کارم را می شه و یا نمیشه نشان بدهم
درهرحال همان روزها پدرم سکتهٔ مغزی کرد و فکر نمایشگاه دیگر جایی در سرم نداشت. تابستان بعد دوباره همان کارها را با خودم آوردم و تصمیم گرفتم که توی خانه قرمزی که خانهٔ آخر هفتهٔ بچگی‌مان در باغ خانوادگی بود و از مرگ پدربزرگم ول شده بود نمایشگاه چندساعته بگذارم
درباره غزال رادپی:
غزال رادپی، متولد ۱۳۴۵ در تهران، مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از مدرسهٔ عالی هنرهای زیبا در نیم، فرانسه دریافت کرده است. او همچنین از دانشگاه پُل وَلری، مونپلیه، فرانسه، مدرک کارشناسی دروس سینمایی دارد
او در دوسالانه‌های بین‌المللی متعددی شرکت کرده است، ازجمله پنجاهمین دوسالانهٔ ونیز (کلندیتسنی) در سال ۲۰۰۳، هشتمین دوسالانهٔ هاوانا (هنر و زندگی) در ۲۰۰۳، سومین دوسالانهٔ تیرانا (تابوهای شیرین، قسمت دو: باختن بدون بازنده بودن) در ۲۰۰۵، پانزدهمین دوسالانهٔ سیدنی (مناطق تماس) در ۲۰۰۶، و هفتمین دوسالانهٔ شارجه (تعلق داشتن) در ۲۰۰۵ آثار او در مجموعه‌های عمومی متعددی گردآوری‌شده، ازجمله: موزهٔ ملی هنرهای مدرن (مرکز پمپیدو) در پاریس؛ موزهٔ هنرهای مدرن بنیاد لودویگ در وین و موزهٔ ملی تاریخ مهاجرت، پاریس؛ بنیاد Aïshti در بیروت؛ و مجموعهٔ بیک در پاریس. پوسترهای WANTED او به‌طور دائم در موزهٔ ملی تاریخ مهاجرت به نمایش درآمده‌اند. نمایشگاه‌های انفرادی اخیر غزال رادپی شامل: «سیاه‌چاله» در گالری طراحان آزاد Dyslexia” در گالری هینترلند در وین (۲۰۱۸) و “Mismappings” در گالری آی اس سی پی در نیویورک (۲۰۱۷) است او در آوریل ۲۰۱۹، در سیزدهمین دوسالانه هاوانا (کوبا) شرکت کرد.
غزال در مجموعه آثارش به مسائل اجتماعی، ریشه‌ها، مهاجرت‌های معاصر، هویت‌های ترکیبی، تعلق و تأثیرات جنگ می‌پردازد. او در سال ۱۳۶۵ ایران را ترک کرد و از سال ۱۳۹۱ اینجاوآنجا زندگی می‌کند.
پروژه های نیومدیا
بیست و ششم، بیست هفتم و بیست و هشتم بهمن ماه ۱۳۹۷
غزال رادپی در دیدار و گفتگو با امید قجریان و پوریا جهانشاد