به هدایت: امیرعلی قاسمی
طول دوره: دوازده ساعت، چهار جلسه
مرداد ۱۴۰۱
درباره امیرعلی قاسمی:
امیرعلی قاسمی هنرمند رسانه‌ای، کیوریتور و طراح ساکن ایران است. او تجربه‌های ویدیویی خود را از سال ۱۳۷۷ آغاز کرد، از آن زمان پروژه‌های چندرسانه‌ای، چیدمان‌ها برنامه‌های تعاملی، اجرا‌ها و عکاسی مشغول بوده است. آثار او بلاواسطه، و گاه با حداقل دستکاری و تدوین شکل می‌گیرند یا طی روندهایی چون دسترسی اتفاقی، بر‌همنشینی و انباشت و مجموعه‌سازی پدید آمده‌اند.
آخرین پروژه‌اش چیزهای در حال سوختن سال جاری در تهران به نمایش آمد. او موسس آرشیو ویدیویی پارکینگ و جشنواره‌ی دسترسی محدود است و به عنوان کیوریتور تاکنون بیش از شصت برنامه‌ی نمایش فیلم در اقصی نقاط جهان را برنامه‌ریزی کرده است: از جمله نمایش آثار ویدیویی «زمان حال نامرئی» در برزیل و ایالات متحده، «بخشی از من» با تمرکز بر اجراهای ویدیویی، رقص معاصر و مستندنگاری اجرا در فرانسه و ایران، «یادمان در تغییر» در w139 آمستردام و «غبار در حرکت» به نمایش در آمده در شهرهای َتهران، شیراز، کرمان، بندرعباس و اصفهان، استانبول، وین و بجنورد.
او تا کنون در برنامه‌های متنوعی به عنوان هنرمند و کیوریتور در لهستان، هلند، بلژیک، ترکیه و آلمان اقامت فرهنگی داشته است. او همکاری با جشنواره‌های فیلم روتردام، یوتبوری، فیلمهای مستقل چین، افقهای نو در لهستان و فستیوال فیلمهای ایرانی در مونیخ و همچنین سخنرانی‌ها در دانشگاهها و مراکز هنری مختلفی را در کانادا، آمریکا، آلمان، سوئد، هلند، بلژیک، اتریش، صربستان، یونان، هند، برزیل، مصر، ترکیه و آذربایجان، در کارنامه‌ی خود دارد.
ممکن است تابه‌حال در کارتان از رسانه‌های مختلفی استفاده کرده باشید و آرشیوهایی از مراحل مختلف کارهایتان داشته باشید. در این کارگاه به‌واسطه ویدیو/تصویر متحرک با آثار پیشین، ردپاهایی در پورتفولیوی هنری یا تاریخ شخصی‌تان مواجه می‌شوید و با رویکرد امروزتان، از بین آن‌ها انتخاب و برای رسانه‌ی تصویر متحرک (نه به معنی مصطلح در ایران به جای ترجمه‌ی برای انیمیشن بلکه در برگیرنده‌ی چتری گسترده‌تر از رسانه‌های دیداری زمان‌مند) بازتعریف‌شان می‌کنید. آیا هنوز همان‌طور کار می‌کنیم؟ چگونه می‌توانیم نمایش جایگزینی از کارهای موجود را در بستری متفاوت تصور کنیم؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر از ساختن تصویر تازه دست بکشیم و با رویکردی گروهی آنچه را در جعبه‌های انباری، گوشه‌های تاریک دیسک‌های سخت و در هزارتوی شبکه از خود به‌جا گذاشته‌ایم، بازیابی، بازیافت یا از نو پیکربندی کنیم؟ در این صورت برای پیش کشیدن و طرح و مکالمه درباره‌ی آن کارها با دیگران سیاست‌ها، موضوعات و بافتارهایی در اختیار داریم؟
این کارگاه در نظر دارد با حضور شرکت‌کنندگان فعال در هنرهای دیداری، اجرا، متن، صدا، زمینه‌ی تجربه‌ی جمعی بینارشته‌ای و غنی‌تری را ایجاد کند. همچنان که بستر تعریف کارهای پدید آمده احتمالی در کارگاه می‌تواند در صورت لزوم از تجربیات دیداری صرف تا حیطه‌ی پروژه‌های مشارکتی و تلاش‌های اجتماعی/مستند را در برگیرد.