پروژههای نیومدیا با همکاری سفارت جمهوری لهستان در تهران برگزار میکند
میخال شلاگا، متعلق به آنها
کیوریتور: پاتریسیا ریلکو، دُروتا والن تینویتچ
نمایش مهمان: پاول آلتامر، هونوراتا مارتین
نمایشگاه «متعلق به آنها»، شامل فرمهای مختلفی از همکاری هنری و دوستانه میخال شلاگای عکاس در جریان مستندسازی آثار هنرمندان دیگر است. همه هنرمندان حاضر از عکسها و ویدئوهای شلاگا در نمایشگاه یا نسخه منتشر شده آثار خود استفاده میکنند. آثار هنرمندان؛ پاول آلتامر، هونوراتا مارتین، اییژه بوهدان شومچک و پیتر اوکلاینسکی؛ مستقیما ایدهی زبان تصویری ترکیبی، مفهوم سیال خلق و روشهای ارائه را به چالش میکشند و همزمان زبان بصری یکپارچه میخال و روشهای متنوع به کار گرفته شده توسط هر هنرمند را آشکار میکند. نمایشگاه بازنویسی ویژهای از راههای دیدن، نگاه کردن و تفسیر کردن است.
میخال شلاگا، متولد ۱۹۷۸ و فارغ التحصیل آکادمی هنرهای زیبای گدانسک است و در همین شهر زندگی و کار می کند. شلاگا با مجموعه ای از خودنگارههای صحنه پردازی شده با عنوان کلی «چه چیز مرا ساخت؟» در سال ۲۰۰۲ آغاز به کار کرد. وی در این مجموعه در نقشهای تاریخی یک نازی، یهودی، کشیش کاتولیک، مامور پلیس مردمی (جمهوری خلق لهستان) و سرباز ارتش سرخ ظاهر شد. از سال ۲۰۰۰، آثار او ارجاعهای وسواس گونهای به کارخانه کشتی سازی گدانسک دارند، جایی که به عنوان محل تولد، رشد و مرگ کارگران و حمله ۱۹۳۹ به لهستان؛ جنبش “همبستگی” (اتحادیه صنفی لهستان)، شاهدی برصنعت کشتی سازی پر رونق گذشته که آثار آن را این روزها تنها می توان در عکسها محافظت کرد، به حساب می آید. برای شلاگا، کارخانه کشتی سازی یک چشم اندازمعمارانه پسا-صنعتی است که مدام تغییر میکند، با مردم و تاریخ تکثیر میشود؛ چشم اندازی که هنرمند آن را در عکسها و ویدئوهای خود مستند میکند. مجموعهعکسها و تک عکسهای شلاگا، جایزههای زیادی در لهستان و خارج از کشور، مانند جایزهی بین المللی عکس ۲۰۰۷ را دریافت کرده است. آثار وی در نمایشگاههای متعددی به نمایش در آمده اند: انستیتو هنر ویسپا در گدانسگ لهستان (۲۰۱۰)؛ فستیوال ترنس فوتوگرافی نورد، خانه عکاسی، لیل، فرانسه (۲۰۱۱)؛ کندتورهای هنر، لاس پالمس، اسپانیا (۲۰۱۱)؛ اولین فستیوال عکاسی اُپل، اُپل، لهستان (۲۰۱۱)؛ فستیوال ترنس فوتوگرافی شمال، گالری پی-تی-پا، گدانسک، لهستان (۲۰۱۱)؛ گالری شماره ۲، گدانسک (۲۰۱۴)؛ ماه اروپایی عکاسی، انستیتو لهستان، برلین (۲۰۱۴)؛ گالری دولتی هنر، سوپوت، لهستان (۲۰۰۵).