جانِ شهرزاد را داستان نجات می‌دهد. همین؟ فقط جان شهرزاد؟ آن‌هم کم نیست اما در بالین مَلِک خون‌ریز، مسئله‎ای صرفاً شخصی و خصوصی نیست و مقاومت شهرزاد چنان است که از پرده‌های اندرونی شاهانه و حصار قلعه می‌گذرد و در گنبد تاریخ طنین می‌افکند. کارکرد جوهری ادبیات باز- ابداعِ اجتماعی امر شخصی است.

حرکت ما از نقطه اتصال جمعی‎مان: صفحه مانیتور آغاز می‌شود. شبکه‎ای از دوایر متحدالمرکز که مقیاس‌های متنوعی از اتاق، خانه، خیابان، شهر…را به یکدیگر متصل خواهد کرد تا مولد روایت‌هایی از فضاهای دربرگیرنده، اتصالی‌های اتفاقی از کشف روابط نادیدنی باشد.

شرکت‌کنندگان در این دوره تجربه شخصیِ فضامندِ خود را در فرآیندی جمعی به روایت تبدیل می‌کنند. فضاهای شخصی، خانه‌ها و چشم‌اندازهای شهری، مفصل‌های ارتباطی داستان جمعی ما هستند.